Τα Βρασνά είναι ένα μικρό χωριό. Απέχει ελάχιστα από τη Θεσσαλονίκη και έτη φωτός από τον πολιτισμό.
Είναι ένα χωριό «καθαρό» από τους πρόσφυγες του ’22 που δεν θέλει να αλλοιωθεί η ταυτότητά του ούτε με πρόσφυγες του 2019. Οι άνθρωποι έχουν προσπαθήσει πολύ να δημιουργήσουν πολιτισμό. Δεν μπορούν να έρχονται οι ξυπόλητοι να τους τον κλονίζουν.
Το Πολιτιστικό τους κέντρο προωθεί τον πολιτισμό που έχουν παράξε. Ποιος είναι αυτός; Το μίσος και ο ρατσισμός. «Αυτό έχουμε, αυτό βγάζουμε προς έξω κύριοι» μας λένε. Έτσι είναι. Άλλοι έχουν βγάλει φιλοσόφους και δραματουργούς κι άλλοι φασίστες και ρατσιστές. Τι να κάνουμε. Ο καθένας στο είδος του.
Οι τύποι θέλουν να προστατεύσουν αυτό που έχουν και τους κάνει ξεχωριστούς. Που είναι το πρόβλημα; Θα μου πείτε ότι το όνομα Βράσνα δεν μου ακούγεται και τόσο ελληνικό. Το Θεσσαλονίκη το καταλαβαίνει κανείς. Αρχαίο Μακεδονικό. Η γυναίκα του στρατηγού Κάσσανδρου και ετεροθαλής αδελφή του Μ. Αλεξάνδρου. Βράσνα; Σαν «γυφτοσκοπιανό» μου φαίνεται κύριοι και πολύ φοβάμαι ότι οι βόρειοι γείτονές σας μπορεί να το ζητήσουν πίσω. Οι πρώτοι κάτοικοί του λοιπόν αποκλείεται να ήταν πριν 2.000 εκεί να ίδρυσαν χωριό με αυτό το όνομα.
Αν υπήρχε αιματολογικό dna υποψιάζομαι ότι θα τους έβγαζε με χαμηλά ποσοστά ελληνικού αίματος.
Δεν το κρύβω ότι είμαι «τουρκόσπορος». Η προ-γιαγιά μου ήρθε με τρία ανήλικά παιδιά στην αγκαλιά κι έπρεπε να τα μεγαλώσει μόνη μέσα σε ένα περιβάλλον εχθρικό. Την έλεγαν «παστρικιά» επειδή είχε μάθει να πλένεται τακτικά, να κάνει το ίδιο και στα παιδιά της όταν η Αθήνα ήταν μια βρώμικη πόλη με σχεδόν ανύπαρκτο σύστημα ύδρευσης. Την έφεραν και την πέταξαν στην Αθήνα, στους Αμπελόκηπους.
Με την ίδια ευκολία θα μπορούσαν να την έχουν πετάξει στη Μακεδονία. Σκεφτείτε να την είχαν πετάξει στα Βράνια. Ακόμα πέτρες θα μας πέταγαν όπως πέταγαν οι Ελληνάρες της Αθήνας στους προγόνους μου επειδή δεν ψήφιζαν τον «Κώτσο Βασιλιά» και προτιμούσαν τον Λεφτεράκη Βενιζέλο.
Οι τύποι προφανώς όταν πήγαν οι Γερμανοί το 1941 τους υποδέχτηκαν ως ελευθερωτές. Κι όταν έφυγαν έκλαιγαν με μαύρο δάκρυ. Είχαν, προφανώς, την ίδια κοσμοθεωρία.
Οι πρόσφυγες ειδικά στη Βόρεια Ελλάδα πήγαν μια περιοχή κατά βάση αγροτική και την ανέπτυξαν. Την οδήγησαν στον 20ο αιώνα. Αν δεν υπήρχαν οι Έλληνες της Ιωνίας, της Αιολίας, του Πόντου η Μακεδονία θα ήταν μια καθυστερημένη περιοχή. Οι «τουρκόσποροι» του ’22 την πήραν από το χέρι και την έκαναν σπουδαία.
Ευτυχώς που υπάρχουν και οι Βράνιες να μας θυμίζουν τι θα ήταν η περιοχή χωρίς πρόσφυγες. Ένα ασήμαντο χωριό χωρίς τίποτα το σπουδαίο σε μια περιοχή γεμάτη έργα θαυμαστά και μεγάλα, αυτοί παρέμειναν νάνοι. Ας τους αφήσουμε στην ησυχία τους. Ας τους δείχνουμε στους σύγχρονους και στους επόμενους ως παράδειγμα προς αποφυγή.
Κρατείστε τον πολιτισμό μας και βάλτε τον εκεί που ξέρετε. Εμείς κρατάμε το δικό μας. Δεν χρειάζεται να «μολύνει» ο ένας τον άλλο.
Λογικά ο Αριστοτέλης αν περνούσε σήμερα από εκεί θα έφτυνε και θα συνέχιζε το δρόμο του. Είναι ο άνθρωπος που μας δίδαξε τη λογική και την ηθική.
Sporos 